
Bilim adamları deniz
dibinde yaşayan ve yumuşakça olarak sınıflandırılan
canlıların taşıdıkları kabukların yapısını incelerken
bunların formu, iç ve dış yüzeylerinin yapısı
dikkatlerini çekmiştir:
"İç yüzey pürüzsüz, dış
yüzeyde yivliydi. Yumuşakça kabuğun içindeydi ve
kabukların iç yüzeyi pürüzsüz olmalıydı. Kabuğun dış
köşeleri kabukların sertliğini artırıyor ve böylelikle,
gücünü yükseltiyordu. Kabuk formları yaratılışlarında
kullanılan mükemmellik ve faydalarıyla hayrete düşürür.
Kabuklardaki spiral fikir mükemmel geometrik formda ve
şaşırtıcı güzellikteki 'bilenmiş' tasarımda ifade
edilmiştir."(http://www.goldenmuseum.com/index_engl.html)
Yumuşakçaların pek çoğunun sahip
olduğu kabuk logaritmik spiral şeklinde büyür. Bu
canlıların hiçbiri şüphesiz logaritmik spiral bir yana,
en basit matematik işleminden bile habersizdir. Peki
nasıl olup da söz konusu canlılar kendileri için en
ideal büyüme tarzının bu şekilde olduğunu
bilebiliyorlar? Bazı bilim adamlarının "ilkel" olarak
kabul ettiği bu canlılar, bu şeklin kendileri için en
ideal form olduğunu nereden bilmektedirler? Böyle bir
büyüme şeklinin bir şuur ya da akıl olmadan
gerçekleşmesi imkansızdır. Bu şuur ne yumuşakçalarda ne
de -bazı bilim adamlarının iddia ettiği gibi- doğanın
kendisinde mevcuttur. Böyle bir şeyi tesadüflerle
açıklamaya kalkışmak çok büyük bir akılsızlıktır. Bu
ancak üstün bir aklın ve ilmin ürünü olacak bir
tasarımdır. Bu tasarım herşeyi yaratmış olan Yüce
Allah'a aittir:
"... Rabbim, ilim bakımından
herşeyi kuşatmıştır. Yine de öğüt alıp-düşünmeyecek
misiniz?" (Enam Suresi, 80)
Biyolog Sir
D'Arcy Thompson uzmanı olduğu bu tür büyümeyi "Gnom
tarzı büyüme" olarak adlandırılmıştı. Thompson'ın bu
konudaki ifadeleri şöyledir:
"Bir deniz
kabuğunun büyüme sürecinde, aynı ve değişmez orantılara
bağlı olarak genişlemesi ve uzamasından daha sade bir
sistem düşünemeyiz. Kabuk ...giderek büyür, fakat
şeklini değiştirmez."(D'Arcy Wentworth Thompson, On Growth and Form,
C.U.P., Cambridge, 1961)
Birkaç santimetre
çapındaki bir nautilusta, gnom tarzı büyümenin en güzel
örneklerinden birini görmek mümkündür. C. Morrison insan
zekası ile bile planlaması hayli güç olan bu büyüme
sürecini şöyle anlatır:
"Nautilus'un kabuğunun
içinde, sedef duvarlar ile örülmüş bir sürü odacığın
oluşturduğu içsel bir sarmal uzanır. Hayvan büyüdükçe,
sarmal kabuğunun ağız kısmında, bir öncekinden daha
büyük bir odacık inşa eder ve arkasındaki kapıyı bir
sedef tabakası ile örterek daha geniş olan bu yeni
bölüme ilerler."(C. Morrison, Along The
Track,Withcombe and Tombs, Melbourne,)
Kabuklarındaki farklı büyüme
oranlarını içeren logaritmik sarmallara göre diğer deniz
canlıları bilimsel adlarıyla şöyle sıralanabilir:
Haliotis Parvus, Dolium Perdix, Murex, Fusus
Antiquus, Scalari Pretiosa, Solarium Trochleare.
Bugün fosil halinde bulunan ve Amonitlerde
logaritmik sarmal şeklinde gelişen kabuklar taşırlar.
Hayvanlar dünyasında sarmal formda büyüme sadece
yumuşakçaların kabukları ile sınırlı değildir. Özellikle
Antilop, yaban keçisi, koç gibi hayvanların boynuzları
gelişimlerini temelini altın orandan alan sarmallar
şeklinde tamamlarlar.(http://www.goldenmuseum.com/index_engl.html)
|